ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ... |
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ....
ΜΑΡΤΙΟΣ 1998....1ο τέστ εγκυμοσύνης...ΘΕΤΙΚΟ!!! ΤΙ ΧΑΡΑ!!! Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ....θα γινόμουν μανούλα!!! Ξεκινησα και πήγα στον γυναικολόγο μου να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη του εμβρύου..ποτέ άλλοτε δεν είχα νιώσει ΤΕΤΟΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ...με πλημμύρισαν διάφορα όμορφα και πρωτόγνωρα συναισθήματα!!!! Όλα καλά απ την πρώτη επίσκεψη!!! Ο γιατρός μου μ ενημέρωσε τι θα έπρεπε να κάνω!!!
2ος μήνας κύησης....πάλι όλα καλά στην επίσκεψη στο γιατρό μας!! Κάποια στιγμη λοιπόν έπρεπε να με ζυγίσει...."ωχ" σκέφτηκα..."αρχίζουν τα δύσκολα"....βλέπετε ήμουν ...όλιγον..."παχουλή".
85 κιλά ήμουν κατά την 1η μου επίσκεψη....στην 2η...συνέχιζα στα ίδια κιλά (ευτυχώς). Μου είπε λοιπό πολύ ευγενικα ότι θα έπρεπε να προσέχω την διατροφή μου και να ΜΗΝ πάρω πολλά κιλά!!!
Έτσι λοιπόν πρόσεχα πάρα πολύ τούς πρώτους μήνες....μέχρι και τον 5ο μήνα δεν ειχα πάρει γραμμάριο...απο κεί και πέρα....ΕΧΑΝΑ ΚΙΛΑ!!! Ναι ναι...καλα διαβάσατε....εχανα. Αρχές 6ου μήνα ήμουν 82 κιλά...πάθαμε κι οι 2 πλάκα (κι εγω κι ο γιατρος)...άρχιζα και στεναχωριόμουν γιατί έβλεπα άλλες κοπέλες που ειχα μια πανέμορφη κοιλίτσα...μεγαλούτσικη...κι εγω...ΤΙΠΟΤΑ...ουτε κοιλιά, ούτε τίποτα!!!
Τέλος 7ου μήνα...τι χαρα!!! άρχιζα να παίρνω κιλά...έφτασα στα 85 (όπως στην αρχή της εγκυμοσύνης)....μεχρι και μία εβδομάδα πριν γεννήσω...ΕΚΕΙ...ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ Η ΖΥΓΑΡΙΑ ΣΤΑ 85!!! Εκεί να δείτε στεναχώρια...ούτε κοιλια...ούτε γραμμάριο!!!
Σάββατο 14 Νοέμβρη...είχα κάτι πονάκια....δεν έδωσα σημασία γιατι ειχα κάνει κατι δουλίτσες....έπεσα κατα τις 11 το βράδυ να κοιμηθώ....πιο έντονοι οι πόνοι....εγω όμως...χαμπάαααρι!!! κατα τις 00:30 με πιάνουν πιο συχνά κ πιο έντονα τα πονάκια...γυρίζω μ ενα περίεργο βλέμμα και λέω του Τάκη (αντρα μου) "ψιτ...κάτι γίνεται εδω μέσα...πονάωωωωω"
γυρίζει κι ο Τάκης κ λέει..."ωχ...ενα ρολόι...κοιτα να δεις κάθε πότε ειναι οι πόνοι να πάω να ετοιμαστώ να δούμε τι θα κάνουμε"....κάθε 15 λεπτά ήταν περίπου οι πόνοι...τώρα???? τι κάνουμε???? πότε πρέπει να φυγω να πάω στην κλινική??? (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: μέναμε Αίγιο κι η κλινικη ήταν Πάτρα....απόσταση 37χλμ!!!)
"Τάκη...ετοιμάσου...φεύγουμε"....τα μαζεύω...μπαίνουμε στ αυτοκίνητο κ βούρ για Πάτρα!!!
Φτάνουμε στην κλινική...μπαίνουμε μέσα...τρωω την πρώτη μου κρύα...."Τι θέλετε???" ρωτάει η Υπευθυνη...."Τι να θέλω χριστιανή μου??? γεννάμε!!".....απαντάω κι εγω.
"Ωραία...που ειναι η ετοιμόγεννη?" με ξαναρωτάει...
Μ@@@@ς εγω!!!! "ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ...ΔΕΝ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ???"....με κοιτάει απο πάνω μέχρι κάτω...."αααα οκ, δεν σας φαινεται...που είναι η κοιλιά???" ....έτοιμη ήμουν να της πω οτι την άφησα σπίτι!!!! Τέλος πάντων...με βάζει μέσα....μ ετοιμάζουν....φωνάζω του άντρα μου και του λέω..."Τάκη...πάρε τηλέφωνο την μάνα μου και πέστης ότι είμαστε εδω, να έρθει γιατί γεννάω"
κι απαντάει ο Τάκης....."Μπαααα δεν παίρνω τέτοια ώρα τηλέφωνο...θα κοιμάται, ειναι 03:30 πμ"
"ΠΑΣ ΚΑΛΑΑΑΑΑΑ?" του λέω...."ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ....ΚΑΙ ΦΕΡΕ ΜΟΥ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕ ΝΑ ΠΙΩ...ΤΑ ΧΩ ΠΑΙΞΕΙ ΚΙ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΝΥΧΤΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ" χιχιχιχιχιιχ....που να ξερα κι εγω!!!!
Τέλος πάντων...ειδοποιήσαμε κ τον γιατρό μου...ηρθε επιτελους κι η μαμα...ενω ολη αυτην την ωρα...μου κράταγε το χέρι η κα Αθηνά...η μαία...η οποία με βοήθησε πάρα πολύ και την ευχαριστώ!!!
Το τρελλο ξερετε ποιο είναι????? Αυτή η ΜΑΙΑ...ήταν η ίδια μαία που πριν 26 χρόνια ειχε βοηθησει τη μαμά μου να γεννησει...ΕΜΕΝΑ!!!! Τέλειο εεε???
Ας επανέρθουμε στο θέμα μας όμως πάλι....Αφού τράβηξα όλους τους πόνους....τις ετοιμασίες και όλα τα σχετικά....το αποτέλεσμα ήταν να φτάσει μεσημερι κι εγω να μην έχω γεννησει....και ακριβως στις 2 το μεσημερι είχα την τελευταια διαστολή!!! Μετα εξαφανίστηκαν όλα...πόνοι....διαστολή...τα πάντα!!! Ετσι ο γιατρος αποφάσισε οτι έπρεπε να φύγω...να παω σπίτι μου...γιατι ο μπέμπης μου το μετάνιωσε...δεν ήθελε να βγει ακόμα...πηγα λοιπόν σπίτι και μετα απο μια εβδομάδα .... ΞΗΜΕΡΏΜΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΝΟΕΜΒΡΗ...μ επιασαν πάλι οι πόνοι....βουρ πάλι για κλινική....πάλι ετοιμασίες και τα σχετικά....απο τις 02.00πμ που πηγα....άκουσα την γλυκιά φωνούλα του στις 07:25πμ!!!!
ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΜΩΡΑΚΙ....ΕΚΛΑΙΓΑ...ΓΕΛΑΓΑ...ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ!!!
ΕΝΙΩΘΑ ΟΜΩΣ ΤΟΣΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΜΕΝΑ....ΤΟ ΦΑΣΟΛΑΚΙ ΜΟΥ!!!
ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ, ΝΑ ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ, ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ, ΑΓΑΠΗ, ΕΥΤΥΧΙΑ...ΚΙ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ!!!!
Σ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΑΝΤΡΑΚΟ ΜΟΥ..............
Η Μανούλα........
....κι αυτο ειναι ενα ΒΙΝΤΕΑΚΙ που ετοιμασε η μανουλα!!!!!!!!!